Zoeken
Vincent van Gogh op 60PlusPlaza.nl

Vincent van Gogh

Een unieke ervaring

Inleiding

Het onderwerp: Vincent van Gogh

Het onderwerp van deze leerquiz is ‘Vincent van Gogh’. Deze schilder behoort zeker tot Nederlands grootste schilders. Terwijl een schilder als Rembrandt al tijdens zijn leven roem vergaarde, was van Gogh een schilder die nooit enige beroemdheid kende. Hij begint op relatief late leeftijd met schilderen en hij sterft te vroeg. In de korte tijd dat hij tekent en schildert laat hij een enorm oeuvre achter. In nauwelijks tien jaar (1880-1890) maakt hij circa 900 schilderijen en 1100 werken op papier. Ook laat hij een correspondentie van 902 brieven na. Die brieven hebben vooral te maken met de hechte band met zijn oudere broer Theo.

Vincent van Gogh op 60PlusPlaza.nl

Wat is een leerquiz?

Een leerquiz is een bijzondere vorm van een cursus. Bij de leerquiz begint iedere les met een vraag. We geven dan niet alleen aan wat het juiste antwoord is, maar in een volgend gedeelte vertellen we ook meer over dat ‘juiste antwoord’. Kortom, een leerquiz is een quiz waarmee je veel over een bepaald onderwerp te weten kunt komen.
En daarmee is de leerquiz een uitermate plezierige vorm om over allerlei onderwerpen meer te leren.

De leerquiz heeft nog een bijzonder kenmerk: er zijn steeds 10 lessen. Dat maakt het geheel ook erg overzichtelijk. Senioren blijken deze vorm enorm op prijs te stellen.

Vincent van Gogh op 60PlusPlaza.nl

Indeling van de cursus

We hebben de vragen verdeeld in de perioden die we vinden op de site van het Van Gogh Museum. Daar wordt een indeling gemaakt in de volgende perioden
1. De jonge Vincent (1853 – 1873). Geboorte en de periode in Zundert, zijn jeugd en zijn zoeken naar een beroep
2. Zoeken naar een richting (1973 – 1881). Als predikant naar de Borinage… start zijn leven als kunstenaar
3. Beginnend kunstenaar (1881 – 1883). Terug naar Nederland: schilderen, tekenen, schilderen, tekenen
4. Boerenschilder (1883 – 1885). Periode Nuenen
5. Van donker naar licht (1885 – 1888). Naar Parijs waar zijn broer Theo een kunstsalon heeft; een kennismaking
6. Zuid-Frankrijk (1888 – 1889). Arles, Paul Gauguin
7. Verblijf in inrichting (1889 Р1890. Inrichting Saint-R̩my
8. Vincent’s laatste maanden (1890 – 29 juli 1890) Auvers-sur-Oise
9 Na Vincent’s dood: eindelijk roem

(bron: Vincent van Gogh Museum)

Duur en moeilijkheidsgraad

Bij leerquizzen wordt er nooit vanuit gegaan dat je al over bepaalde voorkennis moet beschikken. Ze zijn dus voor iedereen ongeacht vooropleiding. Of de inhoud aanspreekt en of je de inhoud niet te moeilijk vindt, blijkt al direct bij de eerste lessen.

Een leerquiz kan binnen een uur worden gedaan. In sommige lessen wordt ook aan de hand van links aangegeven hoe je je verder kunt verdiepen. Dan kan zo’n cursus vele uren duren…. maar het zijn dan wel heel genoeglijke uren!

Een cursus die ook een unieke ervaring biedt

De titel van deze cursus is ‘Vincent van Gogh, een unieke ervaring’. Bij Vincent van Gogh zijn er altijd twee belangrijke invalshoeken:

  • Kennis: wat weet je van de schilder en zijn werk?

  • Ervaren: het ondergaan van het werk van deze geweldige schilder

Dat laatste is misschien wel het belangrijkste. In de cursus nemen we je mee op het levenspad van Vincent maar we proberen vooral door het weergeven van bekende werken je dat merkwaardige gevoel te laten ondergaan dat je nu eenmaal krijgt bij het kijken naar zijn schilderijen.

Om dat laatste extra te ondersteunen, bieden we hier al een collage van bekende werkstukken aan. Puur om dat unieke gevoel te laten ervaren. Geniet ervan en start dan met de cursus.

Vincent van Gogh

Vincent van Gogh op 60PlusPlaza.nl

Volledige naam: 
Vincent Willem van Gogh
Geboren: 
30 maart 1853, Zundert
Overleden: 
29 juli 1890 Auvers-sur-Oise (Fr)
Jaren actief: 
± 1878 – 1890
Stijl: 
Postimpressionisme

Vincent Willem van Gogh was een Nederlands kunstschilder. Zijn werk valt onder het postimpressionisme, een kunststroming die het negentiende-eeuwse impressionisme opvolgde. Van Goghs invloed op het expressionisme, het fauvisme en de vroege abstractie was enorm en kan worden gezien in vele andere aspecten van de twintigste-eeuwse kunst. Het Van Gogh Museum in Amsterdam is gewijd aan het werk van Van Gogh en zijn tijdgenoten.Van Gogh wordt gezien als een van de grootste schilders van de 19e eeuw. Deze erkenning kwam echter pas laat.

Klik op de afbeelding voor meer informatie over Vincent van Gogh

Klik op de afbeeldingen om deze uit te vergroten.

Gebruik vervolgens de knopjes rechtsboven in om verder te vergroten of klik met de muisknop op het gebied waar je wil inzoomen.

Door de muisknop ingedrukt te houden en de muis te bewegen kun je de afbeelding alle kanten op slepen zodat je elk detail goed kunt bekijken.

Druk of klik op de naam van het schilderij om meer informatie over het kunstwerk te lezen. U kunt de extra informatie aflsuiten met het kruisje rechtsbovenaan in het blauwe vlak.

 

Zonnebloemen, 1887

Zonnebloemen is een serie stillevens (olieverf op doek) gemaakt door de Nederlandse kunstschilder Vincent van Gogh.

Van de serie zonnebloemen bestaan drie schilderijen met vijftien zonnebloemen in een vaas en twee schilderijen met twaalf zonnebloemen in een vaas. Van Gogh schilderde eerst de Vaas met de twaalf zonnebloemen, die in het Neue Pinakothek-museum in München in Duitsland hangt. Dan de eerste van de Vaas met vijftien zonnebloemen, die in de National Gallery in Londen hangt, gemaakt in augustus 1888 toen hij in Arles in Zuid-Frankrijk woonde. De latere schilderijen zijn ontstaan in januari 1889.

De schilderijen zijn geschilderd op een doek van 93 × 72 cm . Een eerdere serie van vier stillevens met zonnebloemen is geschilderd in Parijs in 1887.

Vincent Van Gogh begon met het schilderen van de werken aan het einde van de zomer van 1888 en vervolgde dit een jaar later. De schilderijen gingen naar zijn vriend Paul Gauguin als decoratie voor zijn slaapkamer. De schilderijen laten verschillende perioden van bloei van de zonnebloemen zien, van volle bloei tot verwildering.

Nieuw was het gebruik van de vele gele kleuren. In een brief aan zijn broer Theo van Gogh schreef Vincent: op de een of andere manier is de zonnebloem van mij.

Schilder Isaac Israëls had ook enige tijd een schilderij van de zonnebloemen van Van Gogh in zijn atelier staan. Deze had hij in bruikleen gekregen van de erfgenamen van Theo van Gogh. Israëls gebruikte de felgekleurde schilderijen vaak als achtergrond voor modelschilderingen. Het bekendste voorbeeld hiervan is Vrouw, en profil voor de zonnebloemen van Van Gogh (1917), thans in de collectie van Museum De Fundatie te Zwolle.

Caféterras bij nacht, 1888

Caféterras bij nacht, ook bekend als Terrasse du café le soir, Place du forum, Arles, is een schilderij van de Nederlandse kunstschilder Vincent van Gogh dat hij in september 1888 in de Franse stad Arles maakte. Het schilderij bevindt zich in het Kröller-Müller Museum in Otterlo.

Vincent Van Gogh bracht zijn nieuwe impressies over het zuiden van Frankrijk naar voren op het schilderij van een café in Arles, dat nu Café van Gogh heet. De stijl van het schilderij is typisch Van Gogh met warme kleuren en perspectief.

Nadat hij het had geschilderd, schreef Van Gogh enthousiast in een brief aan zijn zus: "Ik ben bezig met een nieuw schilderij van een café bij nacht. Op het terras zijn drinkende mensen te zien. Een grote gele lantaarn verlicht het terras, de straat heeft paarse tinten. De gevels van de huizen en een blauwe lucht met sterren en met een groene boom. Het is een nachtschilderij geworden zonder zwart maar met blauw en paars en groene, felgroene en citroengele tinten. Ik vind het heerlijk om dit gelijk op de plaats te schilderen. Normaal maak ik eerst een tekening of schets maar nu wilde ik het meteen schilderen."

Dit is het eerste werk waarin hij een sterrenhemel als achtergrond schilderde. Hij deed dit ook in Sterrennacht boven de Rhône, geschilderd in dezelfde maand als het beter bekende schilderij De sterrennacht een jaar later.

De vrouw uit Arles, 1888

L'Arlésienne (De vrouw uit Arles) is een schilderij van de Nederlandse kunstschilder Vincent van Gogh uit 1888, in olieverf op doek, 73 bij 92 centimeter groot. Het is een portret van Marie Ginoux, eigenares van een café-restaurant te Arles, waar Van Gogh een kamer huurde en zijn maaltijden gebruikte. Het werk bevindt zich thans in het Metropolitan Museum of Art te New York. Een eerdere, nagenoeg identieke versie is te zien in het Musée d'Orsay te Parijs.
Van Gogh schilderde Marie Ginoux in de traditionele klederdracht van Arles, waarvan wel gezegd werd dat er de mooiste vrouwen ter wereld woonden. Ze zit op een stoel aan een ronde tafel met twee boeken en pauzeert even bij het lezen. Enigszins melancholisch kijkt ze voor zich uit, wellicht nog peinzend over hetgeen ze zojuist gelezen heeft.

Versie uit het Musée d'Orsay, met handschoenen en paraplu.
Qua stijl is duidelijk de invloed van Gauguins cloisonnisme en de Japanse prentkunst te zien, met name in het gebruik van zwarte contourlijnen, die de kleurgrenzen aangeven en de persoon als het ware naar voren halen. Haar beeld lijkt wel uitgesneden en dringt als het ware naar het vlak naar voren, alsof het erboven zweeft. De egale achtergrond lijkt bijna op te lichten, zonder dat het de ruimte nader definieert. Van Gogh beschreef het werk in een brief aan zijn broer Theo als volgt: "De achtergrond is bleek citroen, het gezicht is grijs, de kleding zwart, zwart, zwart, van puur Pruisisch blauw. Ze steunt op een groene tafel en zit in een armstoel van oranjekleurig hout".

Van Goghs preoccupatie met kleur betrof in feite niet zozeer de kleuren zelf, maar vooral hun onderlinge verhoudingen, als deel van het geheel. Het effect komt met name van het vlakkenkarakter van de verf. De onrustig neergezette penseelstreken verlenen het werk extra levendigheid. Met een enorme innerlijke wil om het coloriet tot uitdrukking te brengen verhoogt Van Gogh de intensiteit ervan. Kunsthistoricus Roland Kanz schrijft hierover: "De afbeelding definieert haar eigen waarde. Het gaat niet meer om een achtergrond, maar om de tactiele oppervlaktekracht van de verf, die is opgebracht met een heftigheid die het oog in de ban houdt. De beelden zijn niet abstract, maar hervormen de werkelijkheid met een radicaliteit van kleur, het bewegingsritme van de lijnen en de compositie als de emotionele band tussen de schilder en zijn model."

Zelfportret met verbonden oor, 1889

Het is een bekend verhaal: twee dagen voor kerstmis van 1888 sneed Van Gogh uit wanhoop en frustratie een stukje van zijn linker oorlel af. Hij was in zijn actie gevoed door de moeizame communicatie tussen beide kunstenaars. Gauguin vertrok en Van Gogh ging naar een inrichting om van de schrik te bekomen.

Van Gogh schilderde in januari 1889 twee schilderijen, getiteld Zelfportret met afgesneden oor (ook bekend als Zelfportret met verbonden oor) en Zelfportret met verbonden oor, schildersezel en Japanse prent (zie afbeelding hierboven). Op beide doeken is de teleurstelling van zijn gezicht te lezen. Zijn zelfverwonding wordt geïllustreerd door een opzichtig verband om zijn hoofd. Het eerstgenoemde doek bevindt zich in een privécollectie, het andere behoort tot de collectie van het prestigieuze Courtauld Institute in Londen.

Zeer bewust van het expressieve gehalte van zijn schilderijen schreef Van Gogh aan zijn geliefde broer Theo, dat juist deze portretten goed konden laten zien hoe het met hem ging. Van Gogh, wiens late oeuvre tot het postimpressionisme wordt gerekend, wordt mede daarom, evenals Munch, beschouwd als een voorloper van het Duitse expressionisme. Ook in die stroming draait het immers om het uitdrukken van gevoelens en persoonlijke ervaringen.

 
Boomwortels, 1890

Bij een eerste blik op het bonte geheel aan verschillende kleuren, oogt het schilderij als abstracte kunst, waarvan Van Gogh door sommige kunstcritici ook wel als voorloper wordt gezien. Bij nadere beschouwing is echter een samenstel van wortels tegen een bruine en gele achtergrond van zand met planten en bladeren te zien.

Dit schilderij is aan de onderzijde niet afgemaakt, waar het nog voor een deel geschetst is. De bovenzijde is daarentegen wel al afgewerkt. Dat Van Gogh een schilderij niet afmaakte, is uitzonderlijk omdat hij bekendstaat als een ambachtsman die een schilderij altijd voltooide als hij eraan begonnen was.

Lange tijd was het een raadsel wat het laatste schilderij van Van Gogh is geweest. Aanvankelijk werd gedacht aan Korenveld met kraaien. Uit brieven van Van Gogh bleek echter dat hij dit schilderij al aan het begin van de maand juli had geschilderd, terwijl hij op 29 juli overleed.

In 2012 bracht een onderzoek van Louis van Tilborgh (Van Gogh Museum) en Bert Maes (ecoloog) aan het licht dat Boomwortels Van Goghs laatste schilderij moet zijn geweest. Dat het om dit schilderij moest gaan en niet om een ander schilderij dat hij niet had afgemaakt, bleek uit een briefje van Andries Bonger, de zwager van Theo van Gogh. Hierin schreef Bonger: Den morgen vóór zijn dood had hij een sousbois [bosgezicht] geschilderd, vol zon en leven. Volgens Tilborgh en Maes is dit een beschrijving van het schilderij Boomwortels.

Hutten, 1883

Hutten schilderde Van Gogh in 1883, toen hij in het Drentse dorp Nieuw-Amsterdam verbleef. Enthousiast schreef hij zijn broer Theo hoe 'onuitsprekelijk mooi' hij het daar vond. Dat was volgens hem trouwens aan studies als de Hutten 'nog volstrekt niet te zien'. Hij moest 'nog veel bij leeren'.

Portret van père Tanguy, 1886 - 1887

Portret van père Tanguy is een van de drie portretten die Vincent van Gogh kort na zijn aankomst in Parijs, in 1886-1887, schilderde van verfhandelaar en kunstverzamelaar Julien Tanguy. De drie schilderijen tonen de snelle progressie die zijn werk in die periode te zien gaf, van een sobere, donkere Hollandse stijl richting een kleurig, licht impressionisme, met invloeden van het japonisme. Het hiernaast afgebeelde portret van Tanguy bevindt zich in het Musée Rodin te Parijs.

Julien Tanguy, door iedereen 'père Tanguy' genoemd, had te Montmartre een winkel in verfmaterialen, die in de jaren 1880 door veel Parijse kunstschilders werd bezocht. Voor zowel de Barbizon-schilders als de impressionisten was zijn zaak tot een soort van instituut geworden. Hij was vaak de enige bij wie verarmde kunstenaars nog materialen konden krijgen, omdat hij hun schilderijen als betaling aanvaardde.

Zo groeide hij tevens uit tot een belangrijk kunsthandelaar en staat hij onder meer bekend als de eerste verzamelaar van het werk van Paul Cézanne. Zijn winkel werd een ontmoetingsplaats voor met name impressionistische schilders en een expositieruimte voor hun schilderijen. Door zijn goedhartige persoonlijkheid werd hij in veel gevallen een vriend van zijn klanten, en voor sommigen zelfs een soort van vaderfiguur, waaraan hij zijn bijnaam dankte.

.

Korenschelven in de Provence, 1888

Vincent bracht een jaar door in een inrichting in Saint-Rémy-de-Provence en maakte daar veel van zijn bekende schilderijen. Na maanden verzorgd te zijn in het ziekenhuis van Arles liet Vincent zich op 8 mei 1889 opnemen in de psychiatrische inrichting Saint-Paul-de-Mausole in Saint-Rémy-de-Provence. Hier werd hij behandeld door de arts Théophile Peyron. Tussen zijn aanvallen door schilderde en tekende Vincent veel; in eerste instantie in de (tuin van de) inrichting, later ook daarbuiten tussen de olijfgaarden, de cipressen, in het omringende berglandschap van de Alpilles en in het dorp. Saint-Rémy vormt zo het decor van veel van zijn bekende kunstwerken. Iets meer dan een jaar later, op 16 mei 1890, vertrok hij naar Auvers-sur-Oise omdat hij graag weer naar het noorden wilde terugkeren en het verblijf in de inrichting te zwaar op hem drukte. Hij was bovendien genezen verklaard door dokter Peyron.

Boerenmeisje met gele strohoed, 1890

'Boerenmeisje met gele strohoed' is een schilderij van de Nederlandse schilder Vincent van Gogh. Hij schilderde het werk eind juni 1890 in Auvers-sur-Oise. Het toont een jonge vrouw met een strohoed, zittend in een graanveld. De afmeting van het schilderij is 92 x 73 centimeter.

Van Gogh noemt het werk in een brief aan zijn broer Theo op 2 juli 1890. Hij maakte hierin een schetsje van het schilderij.

Het werk behoort tot de duurste schilderijen ter wereld. In oktober 2005 werd bekend, dat het schilderij samen met een werk van Gauguin ("De baders" uit 1898) door de Amerikaan Stephen Wynn, een ontwikkelaar van casino-complexen, was verkocht aan Steven A. Cohen. De miljardair, een hedgefonds-manager uit Connecticut, betaalde voor de twee doeken honderd miljoen dollar. De vorige eigenaar, Wynn, had het werk in 1997 voor $ 47,5 miljoen gekocht. Daarmee behoorde het tot de dertig duurste schilderijen ooit verkocht.

Veld met klaprozen, 1889

Vincent van Gogh schilderde in juni 1889 een veld met klaprozen in Saint-Rémy. Dit schilderij werd in 1911 aangeschaft door de Kunsthalle Bremen. Het is een van de aantrekkelijkste schilderijen van Vincent van Gogh uit zijn laatste periode.

Op 17 april 1889 trad zijn broer in Amsterdam in het huwelijk. Theo van Gogh trouwde met Johanna Gesina Bonger, een dochter van een verzekeringsmakelaar uit de hoofdstad. Hij had haar via haar broer, Andries Bonger, leren kennen. Andries werkte van 1879 tot 1892 als jongste bediende op een commissionairskantoor in Parijs, de stad waar ook Theo werkte.

Met Vincent ging het niet goed. Het ging zelfs zo slecht, dat hij zich vrijwillig liet opnemen in de instelling Saint-Paul-de-Mausole in Saint-Rémy-de-Provence. De kunstenaar kon daar ook schilderen. Men richtte er een klein atelier in, zodat hij in de perioden tussen de zenuwaanvallen kon werken.

In de zomermaanden schilderde hij nog buiten het ziekenhuis. Vanaf oktober kon dat niet meer. Vincent werkte toen naar reproducties van Rembrandt van Rijn, Eugène Delacroix, Jean-François Millet en andere kunstenaars die hij bewonderde. Vincent zou tot mei 1890 in Saint-Rémy blijven.

Sterrennacht, 1888

Vanaf 1888, tijdens zijn verblijf te Arles, in wat door velen beschouwd wordt als zijn meest creatieve episode (februari 1888 - mei 1889) en waaruit 187 werken van zijn hand bekend zijn, heeft Van Gogh diverse stukken geschilderd die op De sterrennacht lijken. Hij noemde deze periode zelf zijn Studie van de sterrenhemel. Zo schilderde hij in september 1888 het stuk Sterrennacht boven de Rhône, dat erg op dit schilderij lijkt. Vincent van Gogh maakte De sterrennacht in juni 1889, toen hij gedurende langere tijd vrijwillig was opgenomen in het ziekenhuis van Saint-Paul-de-Mausole in Saint-Rémy-de-Provence voor een psychiatrische behandeling. Ook maakte hij een aantal pentekeningen met hetzelfde onderwerp. Halverwege september stuurde hij de sterrennachtschilderijen naar zijn broer in Parijs.

Het schilderij is een nachttafereel met gele sterren boven een kleine stad met heuvels. Het is een uitzicht vanuit een denkbeeldig punt over een dorp met kerktoren en links een vlammende cipres en rechts olijfbomen tegen de heuvels op. Voor het gebruik van complementaire kleuren greep Van Gogh terug op Delacroix.

Vaak wordt het schilderij geassocieerd met de woorden van Vincent van Gogh: "Waarom, vraag ik me af, zouden de stralende stippen in de lucht niet net zo makkelijk te bereiken zijn als de zwarte stippen op de kaart van Frankrijk? Net zoals we de trein naar Tarascon of Rouen nemen, gebruiken we de dood om naar de sterren te reizen." Hij schreef dit in een brief aan zijn broer Theo die hij verzond vanuit Arles op 9 of 10 juli 1888.

Van Gogh schilderde het stuk in een tijd dat hij een sterke drang naar religie voelde. Hierna zou hij in een depressie terechtkomen.

Boeket bloemen in een vaas, 1890

Dit stilleven wordt niet genoemd in de brieven van Van Gogh en heeft wetenschappers verbaasd over zijn plaats in zijn artistieke productie. De persoon heeft een zekere band met de gemengde boeketten zomerbloemen die hij in Parijs maakte; het quasi-abstracte bloemenbehangontwerp in de Berceuse van Arles en de vaas van wit porselein in de Irissen van Saint-Rémy.

Het palet en de stijl van dit schilderij, vooral de kenmerkende blauw-en-okerkleurige en grafische, baksteenvormige arceringen, sluiten echter stevig aan bij de landschappen die vlak voor zijn dood in Auvers op 29 juli 1890 werden gemaakt.

De slaapkamer, 1888

In Arles maakte Van Gogh dit schilderij van zijn slaapkamer in het Gele Huis. Hij had de kamer zelf ingericht met eenvoudige meubels en zijn eigen werk aan de muur. De heldere kleuren moesten ‘absolute rust’ of ‘slaap’ uitdrukken. Het werk heeft tegenwoordig fel contrasterende kleuren: uit onderzoek is gebleken dat delen van het schilderij in de loop der tijd verkleurd zijn. Zo waren de wanden en deuren oorspronkelijk niet blauw, maar paars.

De achterwand van de kamer lijkt schuin te staan. Dit was geen vergissing van Van Gogh. De muur stond inderdaad niet haaks op de andere. Toch lijkt het alsof hij de wetten van het perspectief niet overal nauwkeurig heeft toegepast, maar dat was een bewuste keuze. Aan Theo schreef hij dat hij het interieur opzettelijk ‘vlak’ had geschilderd en alle schaduwen had weggelaten om het op Japanse prenten te laten lijken. Van Gogh was erg tevreden over het schilderij: ‘Toen ik na mijn ziekte mijn doeken terugzag, vond ik de Slaapkamer het beste’.

Portret van een oude man, 1885

Van Gogh schilderde deze man in Antwerpen, waar hij van eind november 1885 tot eind februari 1886 woonde. Het is een mooie kop – dat vond van Gogh zelf ook: ‘Ik heb voor morgen afspraak met een prachtigen ouden man – zal hij komen???’, schreef hij aan Theo.

Van Gogh had moeite om geschikte modellen te vinden. Ze waren bovendien duur. Maar deze man kwam inderdaad voor hem poseren. Van Gogh vond hem op de schrijver Victor Hugo lijken, met zijn volle baard. Met grove maar rake penseelstreken maakte hij een sprekend portret.

De opwekking van Lazarus, 1890

De opwekking van Lazarus is een schilderij van Vincent van Gogh uit 1890. Hij baseerde zich voor deze uitbeelding van het Bijbelverhaal op een ets van Rembrandt uit circa 1632, waarbij hij Christus en de omstanders wegliet. Hij richtte alle aandacht op Lazarus en zijn twee zussen, die Jezus hadden gesmeekt hun broer te redden. Doordat sommige kleuren zijn verbleekt is het contrast tussen de koele grot met de figuren op de voorgrond en de zinderende hitte op de achtergrond deels verloren gegaan.

Rembrandt, De opwekking van Lazarus, ets, circa 1632, Metropolitan Museum of Art, New York.
Van Gogh maakte het schilderij onder andere als herinnering aan zijn tijd in Arles toen hij eind 1888 na zijn eerste zenuwaanvallen in het ziekenhuis werd opgenomen. Op het schilderij heeft Van Gogh zichzelf uitgebeeld als Lazarus. Maria en Martha, de twee zussen van Lazarus, vergeleek hij met de twee vrouwen die hem destijds hadden bijgestaan en zijn herstel hadden bevorderd: Marie Ginoux (met donker haar) en Augustine Roulin (in de groene jurk). Beide vrouwen zijn meermaals door hem geportretteerd, respectievelijk als L'Arlésienne en La Berceuse.

Van Gogh beschreef het schilderij (met een schetsje ervan) in een brief aan zijn broer Theo van (circa) 2 mei 1890: "De dode en zijn twee zussen. De grot en het lijk zijn violet, geel, wit. De vrouw die de doek van het gezicht van de herrezene wegneemt, heeft een groene jurk en oranje haar, de ander heeft zwart haar en gestreepte kleding. Groen en roze. Erachter akkers, blauwe heuvels, een gele rijzende zon. De kleurencombinatie zou op dezelfde manier voor zichzelf moeten spreken als het clair-obscur van de ets." Hij vertelde verder dat hij graag een grotere versie ervan had gemaakt als zijn "modellen" uit Arles nog beschikbaar waren geweest.

Bron teksten: WikiPedia, vangoghmuseum.nl

Wie was Vincent van Gogh?

Naar Vraag 1